بررسی زبان شناختی ساختار معنایی نمونه هایی از آیات قرآن بر پایه‌ی نظریه‌ی آمیختگی مفهومی

زﺑﺎن ﻗﺮآن از آﻏﺎز ﻧﺰول، تاکنون از جنبه های گوناگون ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ دینداران و دین پژوهان واقع شده است. در این جستار کوشیده ایم تا بر حسب توانایی های زبان قرآن که فراتر از قالب های سنتی و بلاغی گذشته است، آن را از حیث ساختار معنایی در چارچوب رویکرد شناختی آمیختگی مفهومی با تکیه بر نمونه هایی از آیات مورد بررسی قرار دهیم. در همین راستا با استفاده از روش توصیفی ـ تحلیلی، داده های پژوهش به شیوه‌ی کتابخانه ای و به کمک فیش برداری از جای جای قرآن گردآوری و مورد تحلیل واقع شده اند. ﭘﺮﺳﺶ اﺻﻠﯽ اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ اﯾﻦ استﮐﻪ آﯾﺎ ﺑا اﺳﺘﻨﺎد به ﻣﺒﺎﻧﯽ ﻧﻈﺮیهی آﻣﯿﺨﺘﮕﯽ ﻣﯽﺗﻮان ساختار معنایی آیات قرآن را ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﺮد؟بر پایة این سؤال، ﻓﺮض ﻣﺎ ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﭼﺎرﭼﻮب ﻧﻈﺮی آﻣﯿﺨﺘﮕﯽ ﻣﯽﺗﻮان ساختار مفهومی زبان قرآن را در این آیات ﺗﺒﯿﯿﻦ نمود. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که خداوند حکیم با بهره گیری از زبان عربی و محدویت های خاصّ آن، معارف بی کران وحی را در قالب مفهوم سازی متناسب و هماهنگ با اندیشه‌ی بشری، در قرآن بیان کرده است. بنابر ضرورت تدّبر در قرآن و بهره گیری از مفاهیم عمیق آن، قابلیّت چارچوب نظری این پژوهش در تحلیل ساختار معنایی آیات برگزیده شده بر پایهی تفکیک فضاهای دروندادی بر روی نمودار آمیختگی به اثبات رسیده، زمینهی ادراک مفاهیم نوین و نهفته در ورای ساختار ظاهری این آیات ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﻧﮕﺎره‌ی ﭼندﻓﻀﺎﯾﯽ ﻣﻄﺮحﺷﺪه در اﯾﻦ ﻧﻈﺮﯾﻪ معلوم گشته است.